🐵 Leczenie Cukrzycy Typu 1 W Niemczech

Objawy cukrzycy typu 1. W związku z nieprawidłowo funkcjonującym hormonem twój organizm będzie wysyłał charakterystyczne sygnały. Objawy cukrzycy typu 1. są często uciążliwe i nasilone. Po udaniu się do lekarza zleci on wykonanie niezbędnych badań, by potwierdzić chorobę. Do jej objawów należą: W trakcie badania, w grupie poddawanej wlewom leku, wykazano zwiększoną częstotliwość występowania działań niepożądanych w postaci wysypki oraz leukopenii, które ustępowały po zakończeniu leczenia. Teplizumab to obiecujący krok w kierunku zapobiegania cukrzycy typu 1, a nie tylko jej leczenia. from diabetes type 1 and their family STRESZCZENIE Cukrzyca typu 1 to jedna z najczęstszych przewlekłych chorób wieku dziecięcego. Jest przyczyną niewydolności nerek, ślepoty, chorób układu sercowo-naczyniowego i przedwczesnej śmierci w populacji ogólnej. Leczenie cukrzycy typu 1 to złożony proces. Jedną z na jistot- Wczesne objawy upośledzenia czynności nerek, takie jak mikroalbuminuria lub hiperfiltracja kłębuszkowa, występują z podobną częstością jak w cukrzycy typu 1, natomiast makroalbuminuria i jawna choroba nerek występują rzadko. [1B] 4. Neuropatia jest częstym powikłaniem cukrzycy typu 3c. [1B] 5. Uważa się, że cukrzyca typu 3c nie seksualnych. Prawie 1 na 3 osoby z cukrzycą będzie miała problemy seksualne. Sukces w leczeniu cukrzycy w dużej mierze zależy od modyfikacji stylu życia. Dla pacjentów z cukrzycą typu 2 zmiany w diecie i aktywność fizyczna są bardzo istotne w radzeniu sobie z chorobą i osiąganiu dobrej kontroli stężenia cukru we krwi. Cukrzyca u osób w podeszłym wieku. Cukrzyca typu 1. prof. dr Michael Hummel. W Niemczech, około 3 mln osób w wieku powyżej 65 lat choruje na cukrzycę. W grupie wiekowej powyżej 80 lat na cukrzycę choruje niemal co trzecia osoba. Osoby starsze z cukrzycą typu 1 lub 2 zasadniczo nie wymagają innego leczenia niż osoby młodsze. Różnica między cukrzycą typu 1 i typu 2. W przeciwieństwie do cukrzycy typu 1, charakteryzującej się brakiem wydzielania insuliny z powodu procesu autoimmunologicznego, w cukrzycy typu 2 nie występuje brak produkcji insuliny. Tak jak brak odpowiedzi immunologicznej, która uniemożliwia funkcjonowanie trzustki. Leczenie cukrzycy jest prawdziwym wyzwaniem – zarówno dla lekarzy, jak i pacjentów. Niestety, tradycyjne metody kontroli glikemii, którą są codzienną rutyną wielu diabetyków, mogą być bardzo uciążliwe i nie zawsze dokładne. Obecnie jesteśmy świadkami prawdziwej rewolucji — od stycznia 2023 refundowane są nowe, precyzyjne systemy monitorowania glikemii w czasie rzeczywistym krzycę typu 1 zwiększa się w dwóch przedziałach wiekowych — w okresie dojrzewania oraz około 40. roku życia [11]. U części dorosłych pacjentów prze-bieg choroby jest gwałtowny, typowy dla cukrzycy typu 1, ze znaczną hiperglikemią oraz kwasicą keto-nową, i od początku konieczne jest leczenie insuliną [6]. Leczenie cukrzycy typu 1. polega przede wszystkim na podawaniu odpowiednich dawek insuliny. Cukrzyca typu 2. w pierwszej fazie najczęściej nie jest leczona farmakologicznie – wskazana jest zmiana stylu życia, zmiana diety, zrzucenie zbędnych kilogramów. Re: leczenie cukrzycy w NIemczech > Nie wiem, jak jest w Niemczech, ale polscy lekarze olewają te zalecenia i wolą > przepisać tabletki albo zastrzyki (przynajmniej w przypadku cukrzycy typu 2, 1 > to nie wiem), to co się dziwić pacjentom. Oj zalecja, zalecają. Cukrzyca typu 1 najczęściej występuje u dzieci i osób młodych. Objawy cukrzycy typu 1. Objawy w cukrzycy typu 1 występują gwałtownie, a pierwszymi z nich mogą być śpiączka cukrzycowa lub kwasica ketonowa (stan znacznego niedoboru insuliny, przy którym organizm nie może czerpać energii z węglowodanów). Częstymi objawami są QMfAFzs. Dr n. med. Katarzyna GosekKatedra i Klinika Chorób Wewnętrznych, Diabetologii i Nefrologii, Śląski Uniwersytet Medyczny, Zabrze Streszczenie Schyłkowa niewydolność nerek (ESRD) stanowi powikłanie zagrażające życiu u pacjentów chorych na cukrzycę, prowadząc do pogorszenia ich jakości życia, większej śmiertelności i zwiększenia kosztów leczenia. Przeprowadzone badania epidemiologiczne potwierdzają, że 50% chorych rozpoczynających leczenie nerkozastępcze (RRT) stanowią chorzy na cukrzycę. Niemniej dane porównujące częstość stosowania RRT u osób chorych na cukrzycę z osobami bez cukrzycy są ograniczone i wykazują duże zróżnicowanie, przy czym wskaźniki zapadalności (IR) wśród osób chorych na cukrzycę wahają się od 59 na 100 tys. osobolat do 678 na 100 tys. RP. Ryzyko względne (RR) porównujące IR u osób chorych na cukrzycę i bez cukrzycy waha się od 4 do 8. Badania epidemiologiczne wykazują sprzeczne wyniki dotyczące trendu czasowego schyłkowej niewydolności nerek u osób chorych na cukrzycę. Interesująca jest zatem analiza częstości występowania ESRD, zdefiniowanej jako przewlekła terapia nerkozastępcza w celu zbadania trendów czasowych wśród osób chorych na cukrzycę i bez cukrzycy oraz ocena, czy wzorce te różnią się w zależności od wieku i płci. Dane pochodzące z dwóch niemieckich oddziałów ubezpieczeń zdrowotnych obejmujących 25 mln mieszkańców potwierdziły, że częstość występowania przewlekłej RRT pozostawała istotnie wyższa wśród osób chorych na cukrzycę. Wskaźnik IR zmniejszył się znacząco u osób chorych na cukrzycę niezależnie od płci i wieku. Trendy czasowe były niespójne u osób bez cukrzycy. Wprowadzenie Schyłkowa niewydolność nerek (ESRD) stanowi powikłanie zagrażające życiu u pacjentów chorych na cukrzycę, prowadząc do pogorszenia ich jakości życia, większej śmiertelności i zwiększenia kosztów leczenia. Przeprowadzone badania epidemiologiczne potwierdzają, że 50% chorych rozpoczynających leczenie nerkozastępcze (RRT) stanowią chorzy na cukrzycę. Niemniej dane porównujące częstość stosowania RRT u osób chorych na cukrzycę z osobami bez cukrzycy są ograniczone i wykazują duże zróżnicowanie, przy czym wskaźniki zapadalności (IR) wśród osób chorych na cukrzycę wahają się od 59 na 100 tys. osobolat do 678 na 100 tys. RP. Ryzyko względne (RR) porównujące IR u osób chorych na cukrzycę i bez cukrzycy waha się od 4 do 8. Istnieją ograniczenia dotyczące możliwości porównania uzyskanych rezultatów wynikające z różnych metod zastosowanych w przeprowadzonych badaniach. W niektórych porównano częstość RRT u osób chorych na cukrzycę do całej populacji, w innych analizowano wyłącznie ESRD związaną z rozwojem nefropatii cukrzycowej, która jest przyczyną ESRD tylko u połowy osób z cukrzycą typu 2. Wyniki badań populacyjnych, w których analizowano trend czasowy RRT IR wśród chorych na cukrzycę niezależnie od przyczyny RRT w populacji chorych na cukrzycę, były sprzeczne. Zmniejszenie zachorowalności zaobserwowano w Hongkongu, podczas gdy stabilny trend czasowy stwierdzono we Włoszech, podobnie tendencję wzrostową obserwowano w Australii w odniesieniu do chorych wyłącznie na cukrzycę typu 2. Co więcej, w niektórych badaniach odnotowano istotne różnice dotyczące wieku chorych i trendu występowania RRT w czasie. W 2010 r. w USA przeprowadzono badanie, które wykazało zwiększoną częstość występowania ESRD w wyniku rozwoju nefropatii cukrzycowej wśród osób w wieku 18-45 lat, a następnie obserwowana tendencja ulegała stabilizacji u osób od 45. Wyniki te potwierdzają istotną rolę wieku i płci na tempo progresji RRT u osób chorych na cukrzycę i bez cukrzycy. Doniesienia pochodzące z obserwacji regionalnego ośrodka dializoterapii w Niemczech dotyczące częstości RRT u osób chorych na cukrzycę i bez cukrzycy w latach 2002-2016 wykazały, że IR nie zmienił się w okresie obserwacji w populacji chorych na cukrzycę oraz w populacji osób bez cukrzycy. Wskaźnik ten był 4,5 razy wyższy wśród chorych na cukrzycę w porównaniu z osobami bez cukrzycy. Analizowane dane dotyczyły jednak zbyt małej populacji, by móc analizować trendy czasowe specyficzne dla wieku i płci. Co więcej, możliwość uogólnienia tych wyników na populację ogólnokrajową była ograniczona. Metodologia badań Claessen i wsp. przeprowadzili badanie wśród populacji 25 mln Niemców w celu oceny IR RRT w Niemczech u chorych na cukrzycę i bez cukrzycy, a także odpowiadającego RR i ryzyka związanego z cukrzycą oraz analizy trendów czasowych w latach 2010-2016 w zależności od wieku i płci. Przeanalizowali anonimowe ogólnokrajowe dane osób, które były ubezpieczone w dwóch niemieckich oddziałach ubezpieczeń zdrowotnych – Allge-meine Ortskrankenkasse (AOK) (87% badanej populacji) i Betriebskran-kenkasse (13%) – w okresie od 1 stycznia 2009 r. do 31 grudnia 2017 r. Dane te obejmowały 30% populacji Niemiec, tj. mieszkańców, którzy byli w tym okresie ubezpieczeni w sposób ciągły (maksymalna przerwa wynosiła 90 dni) przez co najmniej rok. W Niemczech ubezpieczenie zdrowotne jest obowiązkowe. Około 90% tamtejszej ludności jest ubezpieczone w państwowych kasach chorych, a pozostałe 10% prywatnie. Pomimo istniejących różnic oba systemy zapewniają pełne ubezpieczenie zdrowotne, a obywatele niemieccy mają taki sam dostęp do usług medycznych, takich jak np. RRT. Do badania włączono chorych na cukrzycę, którzy spełniali co najmniej jedno z następujących kryteriów: 1) rozpoznano u nich cukrzycę (kody ICD-10: E10-E14) i chorowali przez co najmniej trzy spośród czterech kolejnych kwartałów, 2) rozpoznano u nich cukrzycę i wystawiono co najmniej dwie recepty na leki hipoglikemizujące (kod A10) w ciągu roku oraz wykonano jeden pomiar stężenia glukozy we krwi lub HbA1c w tym samym kwartale (aby uniknąć przypadków fałszywie dodatnich), a także włączono osoby z nowo rozpoznaną cukrzycą (20). Do badania włączono wszystkie osoby, które po raz pierwszy rozpoczęły leczenie nerkozastępcze pomiędzy 1 stycznia 2010 r. a 31 grudnia 2016 r. Analizie poddano wszystkie przypadki rozpoczęcia terapii nerkozastępczej u osób chorych na cukrzycę i bez cukrzycy – niezależnie od przyczyny RRT. Terapia nerkozastępcza obejmowała chorych leczonych dializami (metodą powtarzanych hemodializ lub dializy otrzewnowej) i osoby poddane zabiegowi przeszczepienia nerki. Zabiegi hemodializ kwalifikowano jako przewlekłe, jeżeli zostało spełnione przynajmniej jedno z następujących kryteriów: 1) przeprowadzono co najmniej jedną udokumentowaną dializę tygodniowo przez 12 kolejnych tygodni, 2) u zmarłych chorych na schyłkową niewydolność nerek dializowanych krócej niż 12 tygodni, u których rozpoznano ESRD co najmniej 9 miesięcy przed badaniem. Osoby mające rozpoznanie „stan po przeszczepieniu nerki” zostały wykluczone, jeśli w okresie obserwacji nie było udokumentowanego przeszczepienia nerki. Analiza statystyczna Claessen i wsp. przeprowadzili wszystkie analizy dla całej populacji, a następnie w zależności od płci i przedziału wiekowego: 0-39, 40-49, 50-59, 60-69, 70-79 i 80 lat. Wskaźnik IR dla przewlekłego leczenia RRT oszacowano, przyjmując jako licznik liczbę rozpoczętych terapii RRT w przeliczeniu na osobę na każdy rok okresu obserwacji i dzieląc przez skumulowane osobolata we wszystkich kwartałach ubezpieczenia wszystkich ubezpieczonych w danym roku minus te z przewlekłym RRT jako mianownikiem. Wskaźniki IR dla przewlekłej terapii RRT standaryzowane według wieku i płci obliczono z 95% CI w populacji chorych na cukrzycę i bez cukrzycy dla każdego roku kalendarzowego, wykorzystując populację niemiecką z 2013 r. jako standardową, uwzględniając podział ze względu na wiek. Ponadto standaryzowany wskaźnik IR populacji z cukrzycą i bez cukrzycy podzielono w celu obliczenia współczynników IR (IRR) dla każdego roku kalendarzowego. W celu zbadania trendów czasowych IR dla przewlekłej RRT jako zmiennej zależnej dla osób z cukrzycą i bez cukrzycy w ogólnej populacji oraz w zależności od wieku i płci wykorzystano modele regresji Poissona. Rok terapii RRT (różnica od 2010) został wykorzystany jako zmienna niezależna do oszacowania wpływu czasu kalendarzowego. Wszystkie modele, które nie były stratyfikowane ze względu na wiek i/lub płeć, zostały dostosowane do tych zmiennych przy użyciu najmłodszej grupy wiekowej (80 lat (0,982 [0,976-0,989], p 45 lat. W australijskim badaniu analizującym specyficzny dla wieku trend czasowy częstości występowania przewlekłego RRT stwierdzono silny roczny wzrost o 4,2% w grupach wiekowych 80. Z kolei zmniejszenie zachorowalności wśród osób chorych na cukrzycę w niemieckim badaniu było bardziej widoczne w młodszych grupach wiekowych, w tym u kobiet 80 lat. Zmniejszenie zachorowalności notowane wśród młodszych kobiet może wynikać z lepszej regulacji ciśnienia tętniczego krwi w porównaniu z młodymi mężczyznami. Niespójny trend czasowy częstości RRT w średnim wieku może wynikać z późnego rozpoczęcia i nieadekwatnego leczenia nadciśnienia tętniczego, co prowadzi do pogorszenia czynności nerek i w konsekwencji do rozwoju nefropatii nadciśnieniowej. Zmniejszenie wskaźników wśród populacji osób starszych może wynikać z poprawy nefrologicznej opieki medycznej. Istnieje również możliwość, że starci pacjenci, u których doszło do rozwoju ESRD, mający często liczne schorzenia współistniejące, nie są kwalifikowani do leczenia nerkozastępczego. Pośrednim potwierdzeniem tego ostatniego zjawiska może być obniżający się wiek pacjentów bez cukrzycy rozpoczynających leczenie nerkozastępcze z 69,2 do 67,6 lat w okresie badania. Ograniczenia i mocne strony Przeprowadzone badania, w tym Claessena wsp., mają ograniczenia wynikające z analizy danych dotyczących dokumentacji obejmujących chorych leczonych z powodu ostrej lub przewlekłej niewydolności nerek, zwłaszcza osób, które zmarły w ciągu 3 miesięcy od rozpoczęcia dializoterapii. Ponadto w badaniach populacyjnych nie uwzględniono ważnych danych klinicznych, takich jak czas trwania cukrzycy, wielkość filtracji kłębuszkowej czy ciśnienie tętnicze krwi, a także czynników związanych ze stylem życia, takich jak palenie tytoniu. Odgrywają one istotną rolę w progresji rozwoju ESRD u osób chorych na cukrzycę. Z uwagi na bardzo wrażliwy charakter tych danych osobowych i aktualne przepisy dotyczące ochrony danych, lekarze nie mogą przekazywać takich danych firmom ubezpieczeniowym. Dodatkowo na podstawie informacji pochodzących z firm ubezpieczeniowych nie można było zróżnicować cukrzycy typu 1 i typu 2. Można założyć, że większość osób chorych na cukrzycę rozpoczynających przewlekłą terapię RRT to osoby chore na cukrzycę typu 2; ustalenia pochodzące z niemieckich badań populacyjnych są prawdziwe przede wszystkim dla populacji osób chorych na cukrzycę typu 2. Z uwagi na różnice socjodemograficzne i zdrowotne istniejące pomiędzy zakładami ubezpieczeń zdrowotnych osoby ubezpieczone objęte badaniem mogą różnić się od osób z innych publicznych, a zwłaszcza prywatnych, zakładów ubezpieczeń zdrowotnych. Uzyskane wyniki można tylko częściowo uogólnić na całą populację niemiecką. Badanie Claessena i wsp. jest pierwszym ogólnokrajowym badaniem populacyjnym przeprowadzonym w Niemczech, obejmującym 1/3 populacji niemieckiej mającym na celu przeanalizowanie trendu czasowego występowania przewlekłej terapii RRT wśród osób chorych na cukrzycę i bez cukrzycy. Zarejestrowano w nim wszystkie przypadki RRT u osób chorych na cukrzycę bez względu na pierwotną przyczynę rozwoju ESRD. Ostatecznie udało się oszacować częstość występowania cukrzycy w badanej populacji za pomocą ustalonego algorytmu, co pozwala uwzględnić rosnącą częstość występowania cukrzycy w populacji ryzyka (w przeciwieństwie do IR ogólnej populacji), a tym samym pozwala na prawidłową interpretację wyników dotyczących trendu czasowego. Podsumowując: wskaźnik IR terapii RRT był sześciokrotnie wyższy u osób chorych na cukrzycę w porównaniu z osobami bez cukrzycy. Częstość występowania przewlekłej RRT istotnie zmniejszyła się w okresie obserwacji u osób chorych na cukrzycę we wszystkich przedziałach wiekowych i obu płci. W przeciwieństwie do tego, nie zaobserwowano spójnego trendu czasowego u osób bez cukrzycy z rozbieżnymi wynikami dla wieku i płci. Praca naukowa „Świat Lekarza” nr 8/2021 (95), str. 72-73 Piśmiennictwo Claessen H, Narres M, Kvitkina T, et al. Renal replacement therapy in people with and without diabetes in Germany, 2010-2016.: An analysis of more than 25 milion inhibitants. Diabetes Care 2021;44: K, Laxy M, Schneider U, Rogowski WH, Lhachimi SK, Holle R. Health care costs associated with incident complications in patients with type 2 diabetes in Germany. Diabetes Care 2018;41: 971– A, Haastert B, Gandjour A, et al. Costs of dialysis–a regional population-based analysis. Nephrol Dial Transplant 2010;25:1647– X, Wang M, Zuo L. Early mortality risk in incident Chinese hemodialysis patients: a retrospective cohort study. Ren Fail 2017;39: 526– A, Argyropoulos C, Weissfeld L, et al. All-cause and cause-specific mortality associated with diabetes in prevalent hemodialysis patients. BMC Nephrol 2012;13: F, Haastert B, Koch M, Giani G, Glaeske G, Icks A. The effect of diabetes on incidence and mortality in end-stage renal disease in Germany. Nephrol Dial Transplant 2011;26:1634– FG, Couchoud C, Hannedouche T, et al.; French Renal Epidemiology and Information Network Registry. Trends in the epidemiology and care of diabetes mellitus-related end-stage renal disease in France, 2007-2011. Diabetologia 2014;57:718– NR, Hora I, Geiss LS, Gregg EW, Albright A. Incidence of end-stage renal disease attributed to diabetes among persons with diagnosed diabetes – United States and Puerto Rico, 2000-2014. MMWR Morb Mortal Wkly Rep 2017;66:1165– M, Claessen H, Kvitkina T, et al. Incidence and relative risk of renal replacement therapy in people with and without diabetes between 2002 and 2016 in a German region. Diabetologia 2020;63:648– JL, Pavkov ME, Magliano DJ, Shaw JE, Gregg EW. Global trends in diabetes complications: a review of current evidence. Diabetologia 2019; 62:3– J, Arcos E, Castell C, et al. Evolution of the incidence of chronic kidney disease stage 5 requiring renal replacement therapy in the diabetic population of Catalonia. Nephrol Dial Transplant 2013;28:1191– YW, Wu WS, Hsu CF, Wang JJ, Weng SF, Chien CC. Bidirectional association between ESRD dialysis and diabetes: national cohort study. PLoS One 2017;12: M, Claessen H, Droste S, et al. The incidence of end-stage renal disease in the diabetic (compared to the non-diabetic) population: a systematic review. PLoS One 2016; 11: Dijk PR, Kramer A, Logtenberg SJ, et al. Incidence of renal replacement therapy for diabetic nephropathy in the Netherlands: Dutch Diabetes Estimates (DUDE)-3. BMJ Open 2015;5: FC, Auinger M, S€aemann M, et al.; Austrian Dialysis and Transplant Registry. Diabetes-related end-stage renal disease in Austria 1965-2013. Nephrol Dial Transplant 2015; 30:1920–1927Sesso RC, Lopes AA, Thome FS, Lugon JR, Martins CT. Brazilian chronic dialysis census 2014. J Bras Nefrol 2016;38:54– AOY, Hui EMT, Sin MC, et al. Declining trends of cardiovascular-renal complications and mortality in type 2 diabetes: the Hong Kong Diabetes Database. Diabetes Care 2017;40: CB, Carna P, Salomone M, et al. Ten-year comparative analysis of incidence, prognosis, and associated factors for dialysis and renal transplantation in type 1 and type 2 diabetes versus non-diabetes. Acta Diabetol 2018;55:733– DN, Magliano DJ, Reid CM, et al. Trends in incidence of ESKD in people with type 1 and type 2 diabetes in Australia, 2002-2013. Am J Kidney Dis 2019;73:300– EW, Hora I, Benoit SR. Resurgence in diabetes-related complications. JAMA 2019;321: 1867– I, von Ferber L, Ihle P, Schubert I, Hauner H. The cost burden of diabetes mellitus: the evidence from Germany–the CoDiM study. Diabetologia 2006;49:1498– E, Gothe H, Geyer S, , et al.; German Society for Social Medicine and Prevention; German Society for Epidemiology. Good Practice of Secondary Data Analysis (GPS): guidelines and recommendations. Gesundheitswesen 2015;77: 120– F, Icks A. Diabetes prevalence based on health insurance claims: large differences between companies. Diabet Med 2011;28:919– F, Icks A. Structural differences between health insurance funds and their impact on health services research: results from the Bertelsmann Health-Care Monitor. Gesun-dheitswesen 2012;74:291– F, Koller D. Different regions, differently insured populations? socio-demo- graphic and health-related differences between insurance funds. Gesundheitswesen 2017;79: e1– CC, Li CI, Liu CS, et al. Development and validation of a risk prediction model for end-stage renal disease in patients with type 2 diabetes. Sci Rep 2017;7: E, McDonald SP, Couchoud C. Incidence of treatment for end-stage renal disease among individuals with diabetes in the continues to decline: response to Burrows, Li, and Geiss. Diabetes Care 2010;33:e69; author reply CM, Nee R, Ceckowski KA, Knight KR, Abbott KC. Diabetic nephropathy as the cause of end-stage kidney disease reported on the medical evidence form CMS2728 at a single center. Clin Kidney J 2017;10:257–262. Cukrzyca jest jedną z najczęściej występujących chorób w podeszłym wieku. Według dostępnych danych może na nią cierpieć nawet 40% osób powyżej 65. roku życia. Cukrzyca, zwłaszcza nieleczona, może prowadzić do ciężkich powikłań. Dlatego odpowiednia opieka nad chorą osobą starszą jest tak ważna. Twój podopieczny choruje na cukrzycę? Sprawdź, jakich zasad powinna przestrzegać opiekunka seniora. Cukrzyca: geneza, rodzaje i przyczyny Czym jest cukrzyca? Mówiąc wprost, jest to schorzenie przewlekłe o charakterze metabolicznym. Główna przyczyna występowania cukrzycy to niedobór insuliny w organizmie lub jej nieprawidłowe działanie. Insulina jest hormonem wydzielanym przez trzustkę w trakcie jedzenia. Gdy cały proces przebiega prawidłowo, to organizm jest w stanie przyswoić cukier znajdujący się w pożywieniu. U cukrzyków gromadzi się on we krwi i nie może dotrzeć do komórek. Powodem rozwoju cukrzycy w dużej mierze jest siedzący tryb życia i brak aktywności fizycznej. Znaczenie mają też złe nawyki żywieniowe i otyłość, szczególnie brzuszna. Na to, czy choroba się pojawi, ma wpływ także starzenie się organizmu. Wraz z wiekiem pogarsza się metabolizm glukozy i obniża wrażliwość na działanie insuliny. Istotny jest też fakt, czy w najbliższej rodzinie seniora ktoś chorował na cukrzycę. Należy również uważać na leki stosowane w leczeniu chorób współistniejących. Sposób leczenia cukrzycy jest zależny od jej typu. Można wyróżnić dwa: Cukrzyca typu 1, czyli insulinozależna: trzustka nie jest w stanie samodzielnie produkować insuliny. Chora osoba musi więc przyjmować ją zewnętrznie – poprzez zastrzyki. Ten rodzaj cukrzycy spotyka się zwykle u dzieci i młodych ludzi, ale zachorowanie w starszym wieku również nie jest wykluczone. Cukrzyca typu 2 – insulinoniezależna: na ten typ cukrzycy chorują zazwyczaj seniorzy. Trzustka wydziela insulinę, która działa, ale proces ten jest zaburzony. W tym przypadku stawia się na leczenie farmakologiczne i na przestrzeganie diety. Objawy hipoglikemii i hiperglikemii. Jak reagować? Cukrzyca jest chorobą przewlekłą, a chory musi się z nią zmagać do końca życia. Można jednak ułatwić mu codzienne funkcjonowanie. Wystarczy przestrzegać zaleceń lekarza, regularnie podawać leki i monitorować poziom cukru we krwi, zadbać o prawidłowe odżywianie seniora i zachęcać go do podejmowania aktywności fizycznej. Co to oznacza dla Ciebie jako opiekunki? Przede wszystkim dopilnowanie, żeby o określonej porze podopieczny zażył lekarstwa. Kontroluj też, czy leki się nie kończą, a jeśli coś Cię zaniepokoi, umów seniora do lekarza. Pamiętaj o okresowych badaniach u specjalistów: diabetologa, okulisty, kardiologa. Przypominaj osobie starszej o wykonywaniu pomiarów glukometrem – zarówno na czczo, jak i po posiłku, a czasem (jeśli lekarz zaleci) nawet w nocy. Prawidłowy poziom cukru we krwi powinien wynosić do 100 mg/dl na czczo i do 140 mg/dl dwie godziny po posiłku. W podeszłym wieku dopuszczalne są nawet wartości do 160-180 mg/dl. Zarówno zbyt niski, jak i zbyt wysoki poziom glukozy stanowią zagrożenie dla życia. Oznaki cukrzycy u mężczyzn i kobiet są podobne. Można je rozpoznać nie tylko poprzez pomiary, ale też obserwując zachowanie podopiecznego. Jeżeli senior: ma zimne poty, czuje „wilczy głód”, drżą mu ręce, nie może się skupić, skarży się na ból i zawroty głowy, ma bladą skórę i słabnie – jest to hipoglikemia. Trzeba szybko podać mu cukier w łatwo przyswajalnej postaci. Może to być kostka cukru, słodka herbata, sok pomarańczowy, chleb z miodem albo dżemem. Jeśli podopieczny jest nieprzytomny, połóż go w pozycji bocznej i wezwij karetkę. Hipoglikemia może prowadzić do śpiączki cukrzycowej, a nawet do śmierci. skarży się na senność, zwiększone pragnienie i suchość w ustach, jego skóra jest sucha i zaczerwieniona, występują bóle głowy, nudności, wymioty lub nawet utrata przytomności, mamy do czynienia z hiperglikemią. Jej powodem zwykle jest pominięcie leków albo zbyt duża ilość spożytego cukru. Przytomnemu seniorowi podaj do picia wodę z solą. To pomoże wypłukać cukier z organizmu i zapobiegnie odwodnieniu. Zawsze też należy powiadomić lekarza prowadzącego osobę starszą. Hiperglikemia jest niezwykle niebezpieczna, gdyż w jej wyniku może wystąpić kwasica ketonowa i śpiączka, które zagrażają życiu. Dieta i higiena pomagają utrzymać cukrzycę w ryzach Odpowiednie odżywianie w cukrzycy jest bardzo ważne. Dobrze dobrana dieta zmniejsza ryzyko niedocukrzenia lub niekontrolowanego wzrostu poziomu cukru we krwi. Pamiętaj o tym, żeby menu było ściśle dostosowane do wskazań lekarza. Istotna jest też ilość posiłków – w ciągu dnia senior powinien zjeść ich 4-5, w regularnych, 3-godzinnych odstępach. To pomaga utrzymać prawidłowy poziom cukru w organizmie. Konieczne jest też odstawienie cukrów prostych i zastąpienie ich węglowodanami złożonymi. Podopieczny nie powinien jeść białego i brązowego cukru, miodu, słodyczy i słodzonych napojów, wysoko przetworzonej i gotowej żywności czy słonych przekąsek. Niech na jego talerzu znajdą się: ciemne pieczywo, kasze, makarony, naturalny ryż, warzywa i rośliny strączkowe. Co jeszcze może jeść cukrzyk? Tabela żywienia mówi o zdrowych, roślinnych tłuszczach, orzechach, owocach cytrusowych, jagodowych, jabłkach, śliwkach i gruszkach. Przy cukrzycy lepiej unikać smażenia. Potrawy można za to gotować, piec lub przygotowywać na patelni niewymagającej użycia tłuszczu. Opiekunka seniora chorego na cukrzycę powinna szczególnie zadbać o jego higienę. Zwracaj uwagę zwłaszcza na stopy i dłonie. Zachęcaj podopiecznego do noszenia wygodnych butów i pilnuj, żeby nie zakładał za ciasnych skarpetek czy rękawiczek. W ten sposób osoba starsza uniknie zaburzeń krążenia, które mogą prowadzić do infekcji skórnych, a nawet do wystąpienia zespołu stopy cukrzycowej. lek. med. Dariusz Chraniukspecjalista chorób wewnętrznych Na stałe prowadzi praktykę lekarza rodzinnego w Görlitz w wszechstronnemu wykształceniu medycznemu jest przygotowany do leczenia: - chorób serca i układu krążenia (nadciśnienie tętnicze, zaburzenia rytmu, miażdżyca)- chorób układu oddechowego ( zakażenia dolnych i górnych dróg oddechowych, zaburzenia oddychania, , astma oskrzelowa)- chorób układu dokrewnego (zaburzenia pracy tarczycy)- chorób układu pokarmowego (choroby przełyku, żołądka i dwunastnicy, w tym choroby wrzodowej, - - - chorób dróg żółciowych)- chorób układu moczowego ( zakażenia układu moczowego, w tym zapalenie pęcherza moczowego, kamica nerek)- chorób stawów i kości ( osteoporoza, choroba zwyrodnieniowa stawów i kręgosłupa, reumatoidalne zapalenia stawów)- chorób układu krwiotwórczego (niedokrwistość)- chorób autoimmunologicznych ( cukrzyca typu 1,2 ) lek. med. Aleksandra Szymczakspecjalista medycyny rodzinnej Od roku 2020 zawodowo związana z miastem Goerltz, wcześniejsze swoje doświadczenie zawodowe nabywała jako lekarz rodzinny w Nordhrein- Westfallen w Niemczech Lekarz medycyny rodzinnej zajmuje się całym procesem leczenia pacjenta, zaczynając od profilaktyki, przez diagnostykę, leczenie, rehabilitację oraz kontrolę stanu zdrowia. Jeśli istnieje taka konieczność, kieruje na konsultacje do lekarzy innych specjalizacji. Udziela zaleceń lekarskich, wypisuje recepty na leki, wystawia skierowania na leczenie szpitalne oraz zwolnienia lekarskie, wykonuje usg tarczycy. Zapewnia opiekę obejmującą diagnozowanie , leczenie ostrych i przewlekłych problemów zdrowotnych. Zajmuje się leczeniem chorób układu oddechowego, odpornościowego, pokarmowego, krążeniowego, moczowego i chorób układu hormonalnego a także leczeniem cukrzycy typu 2. Lekarz chorób wewnętrznych zajmuje się całym procesem leczenia pacjenta, zaczynając od profilaktyki, przez diagnostykę, leczenie, rehabilitację oraz kontrolę stanu zdrowia. Jeśli istnieje taka konieczność, kieruje na konsultacje do lekarzy innych specjalizacji. Udziela zaleceń lekarskich, wypisuje recepty na leki, wystawia skierowania na leczenie szpitalne oraz zwolnienia lekarskie. Rejestracja i informacja 519 448 916 Neuromed Polsko- Niemieckie Centrum Medyczne Hormony płciowe prowadzą do większego zapotrzebowania na insulinę, ponieważ prowadzą do insulinooporności. U dziewcząt jest to estrogen, a u chłopców testosteron. W rezultacie, w okresie dojrzewania potrzeba więcej insuliny, aby uzyskać dobrą kontrolę poziomu cukru we krwi. Co gorsza, oba hormony krążą w organizmie w zmiennych stężeniach. Prowadzi to również do wahań poziomu glukozy we dziewcząt wyraźnie to zauważa, gdy zaczyna się miesiączka. Mniej więcej w połowie cyklu poziom cukru we krwi można często obniżyć tylko za pomocą większej dawki insuliny. Od momentu wystąpienia krwawienia zapotrzebowanie na insulinę ponownie maleje, natomiast wzrasta ryzyko ważnym hormonem, który jest uwalniany częściej w okresie dojrzewania, jest hormon wzrostu. Między innymi, to właśnie ten hormon jest odpowiedzialny za przyspieszenie wzrostu w tej fazie życia. Zmniejsza także działanie insuliny. Wynikiem tego są wahania poziomu cukru we hormon wzrostu jest uwalniany rano i prowadzi do podwyższenia poziomu cukru we krwi po przebudzeniu. Problem ten nazywany jest efektem brzasku, który może wystąpić również u dorosłych. Dużą rolę odgrywają tu hormony: kortyzol, hormon wzrostu i hormony wzrostu także nie jest regularnie uwalniany do krwiobiegu. Największe wydzielanie hormonu wzrostu ma miejsce u chłopców pod koniec okresu dojrzewania, a u dziewcząt – na jego początku. To właśnie wtedy spodziewana jest najsilniejsza faza wzrostu. Jednak proces ten u każdego jest różny. W tym okresie należy odpowiednio dostosować nocną dawkę tym samym czasie w mózgu nastolatka zachodzą procesy odbudowy. Na przykład, pewne obszary mózgu, które są odpowiedzialne za doświadczenie stresu i dobre samopoczucie emocjonalne, reagują nadmiernie. Nastolatki gorzej radzą sobie ze stresem niż dorośli i mogą w ciągu kilku minut doświadczać ogromnych wahań nastroju. Wówczas spokojna reakcja na wahania poziomu glukozy we krwi może stać się trudna. Może się zdarzyć, że nastolatki będą odrzucać chorobę i zaniedbywać leczenie. Allegro Kultura i rozrywka Książki i Komiksy Książki naukowe i popularnonaukowe Encyklopedie, słowniki, leksykonyMarketing i zarządzanieArchitektura, budownictwoBiologia, ekologiaBiznes, ekonomia, finanseChemia, biochemiaElektronika, robotykaFilologie, językoznawstwoFilozofia, historia filozofiiFizyka, astronomiaGeografia, geologia, turystykaMedycyna, nauki medyczne szukana oferta jest nieaktualna - może podobny przedmiot? zobacz więcej aktualnych ofert 13,00 zł INTENSYWNE LECZENIE CUKRZYCY TYPU 1 JAN TATOŃ19,70 zł z dostawą 7,59 zł Intensywne leczenie cukrzycy typu 214,28 zł z dostawą 25,00 zł Intensywne leczenie cukrzycy typu 1 - Jan Tatoń32,99 zł z dostawądostawa we wtorek 93,03 zł Cukrzyca typu 1 Rodzinny poradnik cukrzycowy Przem101,02 zł z dostawą 28,18 zł Leczenie odżywianiem Cukrzyca typu 234,87 zł z dostawą1 osoba kupiła 19,50 zł JACEK SIERADZKI CUKRZYCA 1-226,20 zł z dostawądostawa we wtorek 75,00 zł Wylecz cukrzycę + Leczenie odżywianiem Cukrzyca 283,99 zł z dostawądostawa we wtorek 14,54 zł Dieta w cukrzycy typu 221,24 zł z dostawą 38,99 zł Cukrzycę można wyleczyć45,69 zł z dostawą 94,00 zł Cukrzyca typu 2 + Cukrzycę można wyleczyć102,99 zł z dostawądostawa we wtorek 14,00 zł CUKRZYCA Problemy w leczeniu cukrzycy Szymańska MD20,90 zł z dostawądostawa we wtorek 61,09 zł Atlas cukrzyca typu 2 a depresja70,08 zł z dostawą1 osoba kupiła 44,00 zł Przepisy dla diabetyków CUKRZYCA52,99 zł z dostawą 19,00 złCukrzyca typu 2 leczenie dietą. Jerzy Radziszowski28,49 zł z dostawą 35,00 zł Nastolatki i cukrzyca typu 142,99 zł z dostawądostawa we wtorek 41,60 zł Standardy postępowania w ratownictwie medycznym50,59 zł z dostawą24 osoby kupiły 171,69 zł Psychofarmakologia kliniczna178,39 zł z dostawądostawa we wtorek 58,07 zł TECHNIKA UWALNIANIA - Hawkins66,06 zł z dostawądostawa we wtorek ParametryStanNowyJęzykpolskiRok wydania (xxxx)2004Okładkamiękkaoferta nr 2049233255Opis Płatność Wpłata na konto bankowe (przelew przedpłata) Bank Ochrony Środowiska84154011442114640704320002 W tytule przelewu należy wpisać numer aukcji oraz nick Gotówka przy odbiorze osobistym Wysyłka Wysyłka w ciągu 48 godzin po zaksięgowaniu wpłaty na koncie bankowym Odbiór osobisty ul. Lubartowska 56 w Lublinie Kontakt z nami ul. Lubartowska 5620-094 Lublintel./fax: 81 461 32 32tel. kom.: 603 330 Intensywne leczenie cukrzycy typu 1. Rekomendacje dla lekarzy praktyków Autor: Tatoń J. Wydawca/Producent: PZWL Wydanie, Rok wyd.: I, 2004 Ilość stron: 220 Format: 16,5 x 23,5 cm Oprawa: miękka ISBN: 9788320029208 Opis: Intensywne leczenie cukrzycy typu 1 (podobnie jak cukrzycy typu 2) nie tylko przyczynia się do zmniejszenia umieralności ogólnej i skuteczniej zapobiega przewlekłym powikłaniom cukrzycy (takim jak zespoły mikroangiopatii i nefropatii cukrzycowej), ale również wpływa na zmniejszenie ryzyka miażdżycy tętnic i przeciwdziała wielu innym zagrożeniom dla życia i zdrowia osób chorujących na cukrzycę. Tego typu terapia musi być jednak prowadzona w sposób bardzo umiejętny, w przeciwnym bowiem razie może sprzyjać zwiększonej zapadalności na hipoglikemię poinsulinową oraz przyczyniać się do przyrostu masy "Intensywne leczenie cukrzycy typu 1" jest niezbędna każdemu lekarzowi, który pragnie ulepszyć leczenie swoich pacjentów z cukrzycą typu 1 oraz uzyskać dla nich odpowiednią jakość i pełną długość życia, wykorzystując nowe szanse zasad i metod leczenia cukrzycy. Spis treści:1. Intensywne leczenie cukrzycy jako zadanie dla systemu opieki zdrowotnej w Polsce2. Definicja, rozpoznawanie, historia naturalna i epidemiometria cukrzycy typu 13. Intensywne leczenie jako szansa na prewencję przewlekłych powikłań cukrzycy4. Edukacyjne i psychologiczne przygotowanie pacjentów do intensywnego leczenia cukrzycy5. Zasady modyfikacji sposobu odżywiania i samokontrola dietetyczna w intensywnym leczeniu cukrzycy6. Trening fizyczny jako element intensywnego leczenia cukrzycy - wskazania i ograniczenia7. Patofizjologiczne podstawy i algorytmy intensywnej insulinoterapii8. Rola techniki podawania insuliny w intensyfikacji leczenia9. Intensywna insulinoterapia za pomocą pompy insulinowej w układzie otwartym10. Cele, zasady i technika intensywnej samokontroli glikemii, glukozurii i ketonurii11. Ryzyko hipoglikemii poinsulinowej - metody prewencji i leczenia. Zespół ''nieświadomości hipoglikemii''12. Ocena jakości leczenia13. Intensywne leczenie cukrzycy w szczególnych sytuacjach klinicznych14. Mechanizmy etiopatogenetyczne angiopatii cukrzycowej jako podstawa jej wieloczynnikowego leczenia. Intensyfikacja leczenia zaburzeń pozahipoglikemicznychTop produkty na Allegro od 45,44 zł od 136 sprzedawców od 13,90 zł od 5 sprzedawców od 598,00 zł od 32 sprzedawców od 39,43 zł od 101 sprzedawców od 19,99 zł od 1 sprzedawcy od 42,90 zł od 2 sprzedawców od 299,00 zł od 1 sprzedawcy od 22,99 zł od 8 sprzedawców od 54,18 zł od 3 sprzedawców od 349,99 zł od 2 sprzedawców od 28,72 zł od 64 sprzedawców od 40,00 zł od 2 sprzedawców od 179,00 zł od 1 sprzedawcy od 88,90 zł od 21 sprzedawców od 104,30 zł od 45 sprzedawców od 49,18 zł od 103 sprzedawców od 22,00 zł od 179 sprzedawców od 25,47 zł od 155 sprzedawców od 49,18 zł od 93 sprzedawców

leczenie cukrzycy typu 1 w niemczech